What is Your Favorite Movie? Bir Sorunun Ardındaki Duygular
Hayatımda belki de en çok karşılaştığım sorulardan biridir: “What is your favorite movie?” (Favori filmin nedir?) Hemen herkesin sorduğu bu soruya bir cevap hazırlamak oldukça zor. İnsanlar genellikle bunu bir sohbetin başında sorar; ama benim için sadece bir soru değil, duyguların ve anıların geri çağrılmasıdır. Her film, her sahne, hayatımın bir parçasıdır. Bu yazıda, bu soruya vereceğim cevabın ardında neler yattığını anlatmaya karar verdim. Belki de filmle olan ilişkim, sadece bir eğlence tercihi değil, içsel bir yolculuk…
Kayseri’nin Sokaklarında Bir Akşam
Bazen evde, yalnız başıma otururken bir filmi izlerken ya da bir şeyler okurken birdenbire Kayseri’nin sokaklarına düşerim. Hani, o akşamları vardır ya, kışın kasvetli bir soğuk havada, karlar düşer, dışarısı sessizdir. Kafamda bir şarkı çalmaya başlar. Bazen o şarkı bir film sahnesine dönüşür. Hızlıca düşünürüm, “Keşke hayatım bir film olsaydı” derim. Ama o an fark ederim, aslında her anım bir film gibi. İşte böyle bir akşamda, bir arkadaşım bana yine “Favori filmin nedir?” diye sormuştu. O an film seçeneklerim gözlerimin önünden geçerken, cevap veremedim. Sadece bir anlık duraksama, sonra derin bir iç çekiş.
İlk Kez Sinemada
Çocukken sinemaya gitmek benim için bir ömre bedeldi. Ailemle o uzun yolculuklar, Kayseri’nin arka sokaklarındaki küçük sinemalara yapılan geziler… O zamanlar en sevdiğim film “Kurtuluş”tu. Çocukluğumun kahramanları, kahramanlıkla tanıştıkları yer, yaşadıkları mücadelenin yanında; ben, bu dünyada her şeyin ve her duygunun ne kadar karmaşık olduğunu kavramaya başlamıştım. Yani o filmler, bana sadece eğlence sunmakla kalmıyor, bir insanın derinliklerine doğru giden bir yolculukta ilk adımlarımı atmamı sağlıyordu.
O zamanlardaki en büyük hayal kırıklığım, film bittiğinde kahramanlarla birlikte o dünyayı terk etmek zorunda olmamdı. Ama ne zaman, bir film izlesem, orada gördüğüm her duygu beni bambaşka bir şekilde etkilerdi. Heyecan, üzüntü, umut, aşk… Gerçekten sinema, duyguların en derin hallerini dışa vurabilmenin en güçlü yollarından biri.
The Pursuit of Happyness ve Gerçekle Yüzleşme
Bir gün bir arkadaşım, “What is your favorite movie?” diye sormuştu ve cevabım bir anda “The Pursuit of Happyness” oldu. O an bile kendimden biraz utandım. Çünkü bu film, birçoğuna göre basit bir dramaydı. Ama beni nasıl etkilediğini anlatmak zordu. Chris Gardner’ın yaşam mücadelesi, tutkusunun peşinden koşması ve asla pes etmemesi… O filmle ilgili hislerim hala taze. Bazen, o sahnede Will Smith’in gözlerindeki umudu ve çaresizliği görmek, benim de her düşüşümde yeniden kalkmamı sağladı. Ama bu bir film, biliyorum. Sonuçta hayatta bu kadar mükemmel biten bir hikaye yok. Gerçekten her şey daha karmaşık, her şey daha belirsiz.
Favori Filminin “Hikayesi” Var mı?
Gelelim favori filmime. Birçok insanın “İşte en sevdiğim film” diyeceği cevapları vardır. Ama benim için bir favori film, sadece izlediğim bir şey değil; her sahnesiyle birlikte yaşadığım, içimdeki duygularla yoğrulmuş bir “hikaye”dir. Şu an izlediğim bir filmi, birkaç yıl sonra tekrar izlediğimde, içimdeki anlamın değiştiğini fark edebilirim. Film dediğiniz şey, sadece bir anlatı değil, zamanın içinde kaybolan, değişen ve büyüyen bir şey.
Ve aslında favori filmim yok. Çünkü hayatımda birçok film var, her biri belirli anların, belirli ruh hallerinin yansıması. Benim için her an bir film sahnesi gibidir. Bazen heyecanla başlar, bazen sonu belirsiz, bazen ise bitmeyen bir sahneyle sonlanır. Ama her durumda, duygularımın peşinden giderim.
Bir Sorunun Derinliği
Sadece bir film sorusu değil aslında bu. Bu soru, sizin iç dünyanızla yüzleşmenize sebep olur. Favori filminiz, kim olduğunuzu ve dünyaya nasıl baktığınızı anlamanın bir yoludur. Belki de film demek, bir hayal kurmak, duyguları hissetmek ve bazen hayal kırıklığına uğramaktır. Ama asıl mesele, bu soruya ne cevap verdiğiniz değil, o cevabın ardında hangi duyguları taşıdığınızdır.
Sonuçta, Ne Söylerim?
Bunu düşünerek, belki de o akşam, “Favori filmim yok” demem gerekir. Çünkü her filmi bir başka anı hatırlatarak, kendi iç yolculuğuma tanıklık etmeme yardımcı oluyor. Sonuçta sinema, her anın içindeki duyguları dışarı çıkartma sanatıdır. Hem ben, hem de film karakterleri, hayatın karmaşık ve duygusal dünyasında birlikte yol alıyoruz.